Pandora

Sedef rengi kolyemi çekiştirerek t-shirt’ümün üstüne yerleştirdim ve '’Ne oluyor?’’ diye sordum. Yağmurun habercisi olan gök gürültüsü, bulutları ebedi maviliğe kavuştururken damlalar bir döngü içerisinde birbirleriyle yarışıyordu.Rebecca botlarını ısrarla çarpıp, ayaklarını bir öne bir arkaya yönlendirmeye devam etti. Aniden beni kolumdan çekip 13 numaralı kulübenin kasvetli havasından kurtarmak istermişçesine: ‘’Göreve çıkmadan önce, sana göstermem gereken mühim bir şey var.’’ dedi.Sesinin tınısındaki endişe bir aynaya dönüşmüş, taşıdığı duyguları yüzüne yansıtmıştı.

‘’T-tamam.’’

Kapıyı kabaca sayılabilecek bir şekilde açtı ve dışarıya çıktık. Kamp meydanında koşuşturan satirler, kendilerine sığınacak bir yer arıyor gibiydiler. Toynaklarının altındaki çamurdan tabaka; bazılarını kaydırıyor, bazılarına ise kaykaycı hissini vererek onları mutlu ediyordu.
Başımı bu sefer yukarıya yöneltince gökyüzünün büründüğü kristalimsi renk yüzümü buruşturmama sebep oldu. Doğanın cömert kucağında Güneş’in kendine yer bulamadığı, kuşların bas cıvıltılarının işitilmediği bir anda içimi kaplayan ümitsizlik saç tellerimi hunharca savuşturan rüzgârla bir oldu. Deep Purple’dan Smoke on the Water kulaklarımında yankılanırken, soğuktan birbirine çarpıp takırdayan dişlerim harika bir melodi yarattılar. Rebecca’nın adımlarını masum tavırlarla takip ederken Poseidon kulübesine yaklaştığımızı fark ettim ve şöyle dedim:


‘’Dur bakalım kızım, burada neler oluyor?’’


3.şahıs-
James ayinini tamamlayacakken, kızın ruhunu içine zevkle çekmiş ve bundan hiçbir şekilde utanç duymamıştı. Kulübenin dışarısında onu bekleyen tehlikenin farkına vardığında ise her şey çok geç olacaktı.


Violet'ın ağzından-
‘’Sana göstermem gereken bir şey var.’’ dedi.


Eh be Marie Curie, bunu zaten biliyordum ya.

‘’Evet, ancak ne olduğunu öğrenmeliyim.’’


Temkinli tavrımı sergileyerek karşımdaki kişiyi müthiş derecede sinirlendirdiğimi ve büyük bir hatanın eşiğinde olduğumu sezdim.

Göz kapaklarını kapatarak, ellerini yumruk yaptı.

‘’Benimle. Gel.’’


Henüz tanıştığım birinin emirlerine uymayı ne kadar doğru bulmasam da, ayaklarımı zoraki bir şekilde sürümeye karar verdim.
Bir dakikaya kalmadan, kendimizi etrafı deniz kabuklarıyla süslenen ihtişamlı kulübenin önünde buluverdik. Koluma giren Artemis avcısı, bana güçlü olmamı söyledi. Yaşayacağım hayal kırıklığı ve hissedeceğim duygular hakkında tek bir fikri olmamalıydı.


Kapı açılınca James’in karanlık kulübesi, ışık kümesiyle aydınlandı. Suratındaki şaşkın ifade, duygularımla bir olunca sahip olduğumuz görkemli düşlere bir gölge düşürdü.


Karşımızdaki kızın beyaz ve kansız vücudu her şeyden habersiz, orada yatıyordu.

Rp puanınız 70 iyi rol oyunları.